Kışın, karlı bir günde, sevgili arkadaşım HandanŞenköken’le birlikte ustamız Memet Fuat’a g it­m iştik. Akşam üzeriydi, çaylanmızı içerken konuş­m uştuk, Memet Ağbi’nin Nâzım Hikmet adlı b ir ya­pıt yazdığını öğrenm iştim .Çok heyecanlanmıştım. Ne zaman yayım lana­cak diye bekliyordum . Adam Yayınlan’nın gönder­diği zarftan önceki gün bu anıt kitap çıktı. Soluk soluğa okuyorum .Yön dergisinin yıllanydı. Yön bizim eve girm iyor­du. Ama Ferit A m ca’lara gittiğim izde Yön’ün say­falarını karıştınrdım. Nâzım Hikmet’ten okudu­ğum ilk şiirler, şim di belleğim beni aldatm ıyorsa, Yön’de yayımlanmıştı.Ferit Am ca’yla Bedia Yenge, şairin eski kitap­larını saklamışlar. Bize gösterm işlerdi. Yıllar yılı korkulm uş, gözlerden ırak tutulmuş sarank kitap­lar, şairin anadilinin ülkesinde belki yeniden yayımlanabilecekti. Annemle babamın Ferit Amca’lardan adama­kıllı tedirgin aynldıklannı hatırlayabiliyorum . Hayli şaşırmışlardı, komünist b ir şairin kitaplan böyle saklanm ış olsun... Vâlâ Nureddin’in Bu Dünyadan Nâzım Geç­ir'sini de yine Ferit Amca’lann evinde görecektim . Artık hava değişm işti. Kitabı ben de edinm iş, evdekileri ürkütmem iş, okumuştum .Kim bilir kaç yıl geçti. Bu Dünyadan Nâzım Geçti’den sadece bir lezzet kalmış okumadan ağım ­da. Handiyse tek satırını hatırlam ıyorum . Arada bir elime geçen kitabı evirir çevirir, yeniden oku­sam der dururum.

  Gençlik zamanlanmdı, Nâzım Hikmet’in şiirleri ve oyunları art arda okura sunuluyordu. Şairin si­yasal kimliği, yazık ki, sanatının önünde bir ün oluşturuyor; biz pek çok genç, Nâzım Hikmet’i hep ‘kavga şairi’ niteliğiyle okuyorduk. Beni önce Kafatası vurmuştur. Kafatası bir baş­yapıttır. Türk tiyatrosunun en yenilikçi oyunlanndan biri. Unutulan Adam', Sabahat'ı, Yolcu'yu çok severim . Ferhat ile Şirin’i de. Nâzım Hikmet hafife alarak yazdığı kimi oyunlarında bile, örnek­se Bu Bir Rüyadır, güçlü, yaratıcı oyun yazandır.Her zaman olduğu gibi, o zamanlar da içim de hep ‘muhalefet’ olduğundan, Nâzım Hikmet’ten yük­sek sesle şiirler okunması hiç hoşuma gitmezdi. Bağıra çağıra ille “Salkımsöğüt” okunacak... Memleketimden İnsan Manzaraları cilt cilt ya­yımlanmaya başlandığında bir kez daha çarpılıp kalıyordum . Şiir mi, öyküler, roman, destan, çağ­daş bir destan mı? Yepyeni bir yazı olduğu apa­çık. Anadiline ve edebiyatına böylesine saygılı şairin yıllar yılı komünistti, vatan hainiydi diye ya hiç anılmaması ya da korkula korkula anılması gitgide yü­zümü kızartmıştır, öfkeden mi, utançtan mı... Ama hastalık günümüzde bile sürüyor. Necip Fazıl’ın unutulmaz şiirlerinden söz açtınız mı, dudak bükenlere, hatta sizi gericilikle suçlam aya yelte­nenlere hâlâ rastlıyorum . Mehmet Akif’i gerçek­ten okuyup özüm sediğim iz söylenebilir mi?işte Memet Fuat puslu, çapaklı ortam da Nâzım Hikmet’i kaleme getiriyor, "yaşamı, ruhsal yapısı,davaları, tartışmalan, dünya görüşü, şiirinin gelişmeleyle Yeniden vurgulamak istiyorum , bir anıt kitapla karşı karşıyayız. Bir şeye hüzünle güldüm yapıtı okurken; o uzak ilkgençlik yıllarım da Türkiye’den söz açıldığını sa­narak okuduğumuz “Açlann Gözbebekleri” me­ğerse 1922’nin Rusya’sı için yazılmış... Şairlerimizi, romancılarımızı, edebiyat insanlanmızı kılı kırk yararak irdeleyen yapıtlanmız ne ka­dar az. Memet Fuat, benzeri olmayan yapıtıyla, yal­nız Nâzım Hikmet’i yeniden ‘yaşatmak'la kalmıyor, böylesi yapıtlar için yazarları, herkesi özendiriyor, kışkırtıyor.